Plaats reactie
1
Xmas will never be the same.
Afbeelding Xmas will never be the same.

Het is 13 December 1923 diep in de nacht, buiten jaagt de sneeuw door de South Prairie Avenue in Chicago . In een stoffig kantoor op een vervallen bedrijventerrein zit een iets wat groezelige ongeschoren man achter zijn bureau vol met brandvlekken. In de ene hand een sigaret en in de andere hand een glas ranja. 'Verdomme' denkt Hans bij zich zelf 'Ik zou een moord doen voor een goed glas whiskey' Zuchtend keek hij hoe de rook naar het plafond kringelde. Hans had al in geen 3 maanden een klus gehad en was zijn woning uitgezet. Hij moest noodgedwongen op zijn kantoor slapen, maar ja hoe lang zou dat duren. Hij liep al 2 maanden achter met de huur. Kreunend kwam hij uit zijn stoel en begon te ijsberen door het kantoor. Sinds de eerste wereld oorlog sliep hij nooit meer dan 2 a 3 uur per nacht en was zijn leven doorspekt met vrouwen, drank en sigaretten. Hij was na de oorlog zijn eigen 'schoonmaak' bedrijf begonnen, maar had sinds de drooglegging en de opkomst van de maffia bijna geen klus gehad. Buiten klinkt het geronk van een passerende auto en Hans loopt naar het raam. Diep in gedachte verzonken staart hij naar de achterlichten die verdwijnen in de sneeuwstorm, toen er op de deur werd geklopt. Hans schrikt zich een rolberoerte en grijpt een .44 Smith & Wesson Model 29 uit zijn bureaula.

Met de Smith & Wesson achter zijn rug loopt hij naar de deur en roept 'Wie is daar?' Een zoele vrouwenstem antwoord 'Wie ik ben is niet van belang, ik ben op zoek naar de juiste man voor klus en ik heb begrepen dat jij de juiste man bent' Hans doet voorzichtig de deur open en ziet een oogverblindend mooie vrouw van een jaar of 30 gekleed in een mink bontjas. Haar mooie gezicht was omlijst met lange krullerige blonde haren en in haar oren droeg ze diamanten oorbellen. Ademloos stond Hans naar haar te staren. 'Mag ik binnenkomen?' Hans schrik op en doet de deur open. De mysterieuze vrouw komt binnenlopen en gaat zitten op een stoel bij het bureau. Uit haar tas pakt ze een sigaret en steekt deze met een gouden aansteker aan. Terwijl de rook om haar heen kringelt begint ze te praten. 'Ik heb een klus voor je en als je deze tot een goed einde weet te brengen, zal je rijkelijk beloond worden. Ik heb last van een zeker persoon en ik wil dat dat definitief wordt opgelost, dit alles zonder lastige vragen! Denk je dat je dat kan doen?' Hans is even van zijn stuk gebracht door de directheid van de vrouw. 'Mevrouw, discretie is mijn handelsmerk.' Vaag glimlachend kijk de vrouw het armoedige kantoor rond en kijkt daarna Hans strak aan. 'Ik heb een envelop voor je met alle gegevens, tevens zit er 5000$ als voorschot. Als je de klus hebt succesvol hebt afgerond krijg je nog eens 7500$. Akkoord?' Hans is even stil en kijkt de vrouw aan, hij had ondertussen al door dat ze erg gevaarlijk was en twijfelde of hij de klus moest aannemen. Aan de andere kant stond het water hem aan de lippen...

'Akkoord!' De vrouw pakte uit haar jas een dikke envelop en legde deze op het bureaublad. Ze drukte haar sigaret uit in de overvolle asbak en liep naar de deur. 'Als ik jou was zou ik straks eerst een douche nemen en je scheren.' 5 seconden later was het enige bewijs dat ze er ooit was geweest, de envelop en de vage lucht van chanel 5.

Hans staart stomverbaasd naar de deur en had even moeite om te bevatten wat er net was gebeurd. Hij liep naar zijn bureau en legde zijn Smith & Wesson naast de envelop. Een beetje trillerig pakte hij de envelop en scheurde hem open. De inhoud bestond uit een aantal foto's, een handgeschreven vel papier en een flinke stapel papiergeld. Hans plofte neer op zijn stoel en keek naar de foto's, waarop een knap meisje van een jaar of 25 te zien was. Op het papier stond een naam en paar adressen, onder andere van een paar restaurants. Hij nam aan dat het meisje daar regelmatig kwam en hij haar daar dus zou kunnen vinden. Hij pakte de stapel met geld en begon te tellen. 'Verdomme he, het is echt 5000$, Ik ben mooi uit de problemen' Hij durfde er echter niet aan te denken wat er zou gebeuren als hij zijn klus verprutsen....
Afbeelding
Honorary member of the Totally Ridiculously Outstanding League

They who can give up essential liberty to obtain a little temporary safety, deserve neither liberty nor safety.
I have not failed. I've just found 10,000 ways that won't work.
3
Wessel schreef: En komt er nog een vervolg. :rofl:
Duh! Afbeelding
Honorary member of the Totally Ridiculously Outstanding League

They who can give up essential liberty to obtain a little temporary safety, deserve neither liberty nor safety.
I have not failed. I've just found 10,000 ways that won't work.
4
Wat een intro ::) , en Wessel je moet niet bang zijn, want een vervolg zal er zeker wel komen van 'Vladimir'.
Maar in het (quiz) verhaal had je natuurlijk maar een korte rol :P , en denk je nu even een wit voetje te halen zodat je een HOOFDROL krijgt. :eek:
If it ain't broken, don't fix it
6
Wie is die mysterieuze dame?
Tind.nl-Hans schreef:Ik zou hier kunnen reageren maar Discretie is mijn handelsmerk dus doe ik het niet.
Maar je hebt ze wel snel verdiend. :rofl:
----- Certa stant omnia lege ----
--------I'm not a Geek------
7
Sorry, door de eindejaars drukte schiet het verhaaltje er even bij in.
Morgen komt deel 2!!!! 8)
Honorary member of the Totally Ridiculously Outstanding League

They who can give up essential liberty to obtain a little temporary safety, deserve neither liberty nor safety.
I have not failed. I've just found 10,000 ways that won't work.
8
Vladimir schreef:Sorry, door de eindejaars drukte schiet het verhaaltje er even bij in.
Morgen komt deel 2!!!! 8)
Nog 22 minuten te gaan. :rofl:
----- Certa stant omnia lege ----
--------I'm not a Geek------
9
@ Forza :P

De mysterieuze vrouw loopt naar een zwarte Packard Phaeton, die op de parkeerplaats langzaam, maar zeker onder een laag sneeuw verdwijnt. Ze stapt in de auto en start snel de motor zodat de verwarming zijn werk kan doen. 'Wat een loser. Ik snap niet wat Wessel met hem moet. Maar goed, nog 1 pakketje afleveren en mijn werk is gedaan. Daarna snel naar huis en lekker mijn bed in' Voorzichtig rijd ze de parkeerplaats af en gaat noordelijk de South Prairie Avenue op.
Afbeelding Na een minuut of 10 glibberen door de straten van Chicago komt ze aan bij de Ridgewood road en stuurt haar Packard in een donker steegje. Aan het einde van het steegje werpen haar koplampen licht op 3 dik gekleden mannen. 1 van de mannen loopt naar haar toe en de vrouw draait haar raampje omlaag. 'Wat doet een knappe vrouw als jij, in een buurt als dit? Ben u verdwaalt?' zei de man. 'Niet zo bijdehand, Wessel heeft me gestuurd.' De man kijk haar even aan en loopt naar de achterkant van de Packard. Daar opent hij de kofferbak en haalt er 2 grote dozen uit. De man loopt met de dozen naar een deur die haar nu pas opviel en ging naar binnen. 'Laat die vent opschieten, ik wil naar huis' dacht ze bij zichzelf.

Zuchtend kijk ze naar de 2 mannen die nog voor de Packard stonden en haar hart veranderde in ijs. Ze keek recht in de loop van een tommy gun. De mannen keken haar aan en opende het vuur. Tientallen kogels doorzeefde het plaatwerk van de Packard en de vrouw keek verbaast naar haar lichaam. Langzaam kwam het bloed uit de gaten in haar buik en borst lopen. 'Ik dacht dat een schotwond zo'n vreselijk pijn doet, ik heb het alleen maar koud' Langzaam voelde ze het leven uit zich weglopen en omhelsde ze de slaap die over haar heen viel. Afbeelding
De 2 mannen liepen op hun gemakje naar de deur toe. 'Toch zonde van zo'n lekker ding' 'Ja zeker, maar je weet als Wessel er klaar mee is, dan worden ze uit de weg geruimd.' Lachend gaan ze de deur door en komen uit in een garage. 'He Juisterr, niet alleen alles opdrinken!' 'Is die snol opgeruimd' bromt Juisterr terug. 'Tuurlijk, we hebben allebei een trommel met kogels er door heen gejast, ze zit nu lekker warm in de hel!' Juisterr trok 1 van de dozen los en pakte er een fles uit. 'Kijk uit met dat spul, die whiskey komt bij Maxstar vandaan en je weet wat voor brandstof hij stookt' Hij werpt de fles naar de man en loopt naar de Chevrolet 490 die in de garage staat. 'Opschieten, straks staat het hier vol met politie. De mannen stapte in en Juisterr reed zo snel al hij durfde weg van de Ridgewood road.

Langzaam werd Hans wakker uit een diep onrustige slaap, het licht van de opkomende zon scheen door de groezelige luxaflex in zijn ogen. Kreunend kwam hij overeind en wreef over de stoppels van zijn 5 dagen oude baard. 'Die dame had gelijk, ik kan wel een douche en scheerbeurt gebruiken, maar eerst een ontbijtje!' Hans stopte zijn Smith & Wesson in zijn schouderhoster, stak een sigaret op en trok zijn jas aan. Buiten was het gestopt met sneeuwen en Hans stond even een moment stil om het prachtige met sneeuw bedekte Chicago te bekijken. Genietend van het aanzicht liet hij zijn gedachte verschuiven naar de mysterieuze vrouw en de klus die hij had aangenomen. Zijn grootse angst was dat hij in een mafiaoorlog terrecht zou komen. Sinds de drooglegging was Maxstar aan de macht en ondanks dat Maxstar op handen werd gedragen was het geen man om ruzie mee te hebben. Even huiverend door de gedachte en de kou liep Hans naar het einde van de South Prairie Avenue naar het eetcafe. Bij binnenkomst hoor hij direct een bekende stem 'Zo! Onder welke steen kom jij vandaan gekropen, ik heb je zeker 2 maanden niet gezien!' Lachend kijkt Hans naar Cynthax 'Sorry meisje, de zaken gingen ff slecht en kon ik jouw voer niet betalen. Maar breng me een kop koffie en doe maar een uitsmijtertje, extra ham en wat van die lekkere spek.' 'Komt eraan baas!' Hans gaat zitten en kijkt hoe Cynthax geroutineerd een kop koffie volgiet en zijn bestelling naar Fox schreeuwt. Cynthax zette zijn koffie op de balie en leunde naar voren. 'Zonder gekheid, ik heb je gemist jongen en als ik had geweten dat het zo slecht ging had je hier gewoon kunnen eten. Je weet je bent hier altijd welkom. Maar vertel eens, wat voor louche zaakje heb je nu weer?' Hans neemt een slok koffie en verteld het verhaal van de mysterieuze vrouw. 'Kijk je uit jongen, de straten zijn van Maxstar en hij is niet blij als je in zijn vaarwater komt.'
Honorary member of the Totally Ridiculously Outstanding League

They who can give up essential liberty to obtain a little temporary safety, deserve neither liberty nor safety.
I have not failed. I've just found 10,000 ways that won't work.
Plaats reactie

Maak een account aan of log in om deel te nemen aan de discussie

Je moet lid zijn om een ​​reactie te kunnen plaatsen

Maak een account aan

Geen lid? Registreer om lid te worden van onze community
Leden kunnen hun eigen onderwerpen starten en zich abonneren op onderwerpen
Het is gratis en duurt maar een minuut

Registreer

Log in

Gebruikersnaam
Wachtwoord

Terug naar “Off-topic hoekje en algemene discussies”