deeltje 4
In het kasteel van Webplus doet het JAVA scriptje van Angel@ zijn werk en vol spanning wacht iedereen op de ontwikkelde foto's. Angel@ komt huilend binnen lopen en roept “We zijn verloren” Ze gooit de foto's op de tafel en vol afgrijnzen kijkt koning Maxstar naar het slachtveld. “Hoeveel overlevende zijn er?” ”Ik heb er geen kunnen ontdekken”
In de donkere kerkers ligt Forza vastgeketend op de grond. “Waarom heb ik nou nooit geluk in mijn leven, alles wat ik doe draait uit op een ramp” Zuchtend draait hij zich om, maar de ketens zijn te kort om lekker te kunnen liggen. In de hoek van zijn cel hoorde hij het gerammel van kettingen. Angstig riep Forza “Wie is daar” “Wees niet bang, ik ben al een oude man en lig net zoals jij aan de ketting” zei een krakende stem. “Maar vertel me wat is je naam jongeman en wat heb je gedaan om hier terecht te komen?” Snikkend verteld Forza zijn verhaal. “Geloof het of niet, maar je zal hier levend uitkomen, neem aan van een oude man dat je je lotsbestemming nog niet hebt volbracht. Je krijgt een belangrijke taak, maar die kan je alleen vervullen als je je angsten laat vallen” Forza kijkt naar de hoek waar het stemgeluid vandaan komt en ziet een heel klein lichtje branden. Het lichtje zweeft naar het midden van de cel en begint te groeien. Het licht werd zo sterk dat Forza zijn ogen er zeer van deden en met samengeknepen ogen ziet hij een oude man in de hoek opstaan. Als een wonder vielen de ketenen van het oude man af en de oude man kwam naar Forza toe.
“Kom mijn jongen en vervul je lotsbestemming” de oude man strekte een knokige hand naar hem uit en raakte Forza's voorhoofd aan. Forza had het gevoel dat zijn hoofd ontplofte, zijn hoofd werd gevuld met helder licht en de ketenen smolten van zijn enkels en polsen. Alle angst die Forza ooit had gevoeld smolt van hem weg. Met een daverde klap vloog de zware deur van de cel open en het laatste wat Forza hoorde was “Je weet waar je moet zoeken en wat je moet doen. Je bent de laatste hoop van Webplus”
Forza bedacht zich geen moment en liep vol zelfvertrouwen de kerkers uit, wist een paar hofsoldaten te omzeilen en verdween in de bossen rond Webplus.
Koning Maxstar was helemaal buiten zinnen en blafte bevelen naar zijn staf. “gebruik alles wat je kan vinden om de stadsmuren te verstevigen, iedereen die niet kan vechten moet naar de binnenplaats van het kasteel worden gebracht. Het kasteel van Webplus is nooit gevallen en zal dat nu ook niet doen” Door de hele stad heen waren mensen druk bezig om de katapulten in stelling te brengen, boogschutters zochten hun plek op de muren, soldaten slepen hun zwaarden en bijlen zo scherp mogelijk en de bejaarden en kinderen werden op de binnenplaats verzameld. Terwijl koning Maxstar zijn harnas liet omgespen kreeg hij van Angel@ het bericht dat het leger van Maaike en Chato binnen 1,5 uur bij de poorten van de stad zouden staan.
Forza loopt door het bos en weet op een of andere vreemde manier exact waar hij heen moest gaan. “Goh vroegah, kon ik geen 2 stappen doen zonder bang te zijn of zonder te verdwalen. Ik weet niet wat die ouwe heeft gedaan, maar ik voel me goed.” Na ongeveer een uur stevig te hebben doorgelopen ziet Forza een klein lichtje branden in het bos. Na een paar minuten zag hij dat het lichtje kwam uit een jagershutje, hij twijfelde geen moment en liep naar de deur van het hutje. Forza klopte ferm op de deur en een diepe stem vroeg “Wie heeft het lef om Lord Vladimir te storen. Spreek of sterf!” Forza antwoordde vol zelfvertrouwen “Webplus is in groot gevaar en we hebben uw hulp nodig!”
Met een krakend geluid ging de deur langzaam open en Forza stapte naar binnen. Daar zag hij een grote zaal, veel groter dan het jachthutje zou kunnen zijn. In het midden van de zaal stond een schitterde gouden stoel ingelegd met diamanten. In de stoel zat een man gekleed in een zwart kleed met capuchon waardoor zijn gezicht niet te zien was. Het enige wat Forza kon zien, waren 2 rood gloeiend ogen, die dwars door hem heen keken. “Webplus is in nood en heeft mijn hulp nodig, Wat heeft Webplus gedaan om mijn hulp te verdienen?” Vroeg lord Vladimir. “Kom bij me zitten Forza” en uit het niets verscheen een stoel en tafel. De tafel was keurig gedekt en er lag een grote pizza en 2 ijskoude biertjes stonden klaar. “De pizza is heerlijk, ga toch zitten” Forza ging met enig twijfel zitten. “Je gaat me toch niet vermoorden?” vroeg Forza. “Dat hangt geheel van jou af Forza, ik ben oud, heel oud... Voor iets als ik, is iets als jij... Bedenk je hoe je je zou voelen als een Kakkerlak aan je tafel zat... en respectloos werd. Ik ben oud, Forza erg oud. Dus denk maar eens na over hoe onbelangrijk ik je vind. Eet.”
Forza keek twijfelend naar de pizza en pakte een punt. Zenuwachtig sneed hij een stukje af en bracht het naar zijn mond. “Lekker?” vroeg lord Vladimir. “ Ik moet het toch vragen” zei Forza “Hoe oud ben je? “ “Ik ben er sinds het begin van de aarde en zal er zijn als deze sterft, hoe oud ik precies ben weet ik niet en is ook niet belangrijk.” Lord Vladimir neemt een grote slok bier en kijkt Forza strak aan. “Vertel me waarom zou ik Webplus helpen? Ik heb 100en koninkrijken zien komen en gaan, waarom is Webplus anders?”
Forza begint te vertellen over al het goeds in Webplus, de vriendelijke mensen, Maxstar die alles overheeft voor zijn volk. Hij praat en praat tot zijn stem helemaal op is. Lord Vladimir zegt niks en lijkt in gedachten verzonken. Vol spanning wacht Forza op een antwoord.
Koning Maxstar staat op de hoogste toren van zijn kasteel, waar hij een goed overzicht heeft op het slagveld. In de verte ziet hij het leger van Maaike en Chato naderen. Een leger van ongekende proporties en om alles nog net ff wat erger te maken de 5 angstaanjagende draken. “Zodra ze binnen het bereik van de katapulten zijn, wil ik dat de aanval meteen word ingezet” zei koning Maxstar “Direct er na moeten de boogschutters alles geven wat ze hebben!” Langzaam maar zeker komen de legers dichterbij de stadsmuren. “Los de katapulten!” schalt over de stadsmuur, grote blokken steen worden het aanvallende leger in geslingerd. “Los de pijlen!” en iedere boogschutter begint als een gek te schieten op het vijandige leger. Het immense leger komt tot stilstand. Chato brult “Boogschutters!” en plots is de lucht verduisterd. Een zwerm van duizenden pijlen suist door de lucht en blokkeert de zon.
Forza kijkt naar lord Vladimir, maar durfde niks te zeggen. Hij wist dat de vijandige troepen ieder moment aan de poorten van Webplus konden staan. Lord Vladimir nam nog een slok bier en keek Forza recht in de ogen. “Ik kies geen partij in dit conflict, dit is jullie oorlog niet de mijne...” “Ja maar “fluisterde Forza “zonder u zijn we reddeloos verloren” “Zwijg!!!” donderde lord Vladimir “Ik ga met je mee, puur en alleen omdat ik niet wil dat mijn draken voor zoiets onbenulligs als oorlog worden gebruikt!. Nog 1 verkeerd woord en je zal de toorn van lord Vladimir over je heen krijgen.” Lord Vladimir stond op en pakte een lange staf. “kom Forza” Forza volgde lord Vladimir naar de deur en buiten aangekomen liepen ze naar een grote heuvel. Lord Vladimir tikte met de staf tegen een grote steen. De steen spleet in tweeën en barstte in blauwe vlammen uit. “Word wakker, herrijs!!!!”
Vanuit de steen begon de grond te scheuren en uit de scheuren kwam de lucht van zwavel. De aarde begon te trillen en Forza kon net overeind blijven. De heuvel barste open en met een onaards gebrul brak een pikzwarte draak door de oppervlakte. De draak kwam overeind en sloeg zijn machtige vleugels uit. Vol afgrijzen zag Forza hoe de draak zich uitrekte en met zijn staart het halve bos ontwortelde. De draak brulde, vlammen sloegen tegen de heuvel aan en lieten het steen smelten tot lava. Forza stond oog in oog met zijn grootste nachtmerrie. Lord Vladimir pakte Forza bij zijn nek en sprong moeiteloos samen met Forza op de rug van de draak. De draak zette zich af en met machtige slagen van zijn vleugels vlogen ze weg.